کوپلیمرها می‌توانند در داروسازی ریزذرات مورد استفاده قرار گیرند. از پلیمرهایی که در حلال‌های اسیدی حل نمی‌ شوند، می‌‌توان برای روکش کردن یک دارو و جلوگیری از باز شدن آن در شکم استفاده کرد؛ یا پلیمرهایی که دیر حل می‌شوند می‌توانند دارو را دیرتر آزاد کنند و تعداد دفعاتی را که شخص باید دارو مصرف کند، کاهش دهند.
ذرات داخلی که در اینجا با رنگ نارنجی نشان داده شده‌اند، با داروی پردنیزولون پر شده‌اند که برای درمان بیماری‌های روده‌ای استفاده می‌شود. بخش بیرونی که به رنگ آبی است، کوپلیمری است که اطراف آن را به شکل کپسول می‌ پوشاند. (عکس: آنی کاوانا)
 
 
 

 
این عکس لحظه لقاح انسانی از یک روند باروری را نشان می‌ دهد.
تخمک که به رنگ قهوه‌ای نشان داده شده، بسیار بزرگ‌تر از اسپرم است و با سلول‌های متراکم محافظ که به رنگ زرد نشان داده شده‌اند، پوشانده شده است. غشای احاطه کننده تخمک، منطقه جداری بلورین است. سر اسپرم حامل آنزیم‌هایی است که این غشا را حل می‌‌کند و اجازه باوری می‌دهد. (عکس از: ام. آی. واکر)
 
 

 
این عکس شفاف میکروسکوپی از اسپایک واکر، مویرگ‌های خونی منظقه مژگانی چشم یک گاو است. سوراخ‌های بسیار ریزی که در عکس نشان داده شده‌اند، مایعی را ترشح می‌کنند که رطوبت لازم را برای عدسی و قرنیه چشم فراهم می‌کند.
این عکس از انبوه 27 عکسی به‌وجود آمده که در اعماق مختلف گرفته شده و با هم ترکیب شده‌اند تا ظاهری سه بعدی ارائه دهند. مویرگ‌ها با تزریق یک رنگ غیرقابل حل در شریان مشخص شده‌اند. (عکس: ام. آی واکر)
 
 

 
 
 
این عکس، اعصاب حسی موجود در انتهای یک فولیکول مو را نشان می‌دهد. اعصاب حسی به محرک‌ها پاسخ می‌دهند تا حرکت، فشار و درد را مخابره کنند. رنگ‌های این عکس با استفاده از نیترات نقره و سپس پردازش آن درست مانند یک فیلم عکاسی تهیه شده است. اکسون‌های عصبی به رنگ سیاه نمایش داده شده‌اند. (عکس: ام. آی. واکر)
 
 

 
 
  
تصویر دیگری از اسپایک واکر پلانکتون‌ها را نشان می‌دهد. در این تصویر وی از نورپردازی راینبرگ استفاده کرده که از دیسک‌های رنگی برای تهیه رنگ‌های مرتعش استفاده می‌شود و پلانکتون‌های بسیار سریع را در پس‌زمینه‌ای شفاف و آبی مشخص می‌کند.
پلانکتون‌ها به موجودات، گیاهان یا حیوانات ریزی گفته می‌شود که با توانایی بسیار پایین حرکتی در دریا شناور هستند. آنها به دو دسته اصلی تقسیم می‌ شوند. فیتوپلانکتون‌ها یا پلانکتون‌های گیاهی که در نزدیکی سطح آب شناورند و برای انرژی خود به نور وابسته هستند؛ و زوپلانکتون‌ها، حیواناتی تک‌یاخته‌ای یا چند یاخته ای که به طور طبیعی از دیگر پلانکتون‌ها تغذیه می‌ کنند. (عکس: ام. آی واکر)
 
 

 
موضوع مطالعه در این عکس، یک سوختگی است که عکاس بر اثر ریخته شدن سوپ روی دستش به آن دچار شده است. سلول‌های پوستی سوخته درون یک میکروسکوپ الکترونی نشان داده شده‌اند. به گفته وتسون "این نوع کنجکاوی در تصویرسازی اهمیت دارد، زیرا هرگز نمی‌ دانید چه چیزی پیدا می‌کنید." (عکس: آن وتسون)
 
 
 
 

 
این ریز عکس اسکن شده دیگر توسط آن وتسون، سلولی را که در محیط کشت سلول‌های سرطان ریه تولید شده است، نشان می‌ دهد. برآمدگی‌های بنفش و نامنظم، حباب نامیده می‌ شوند که از تجزیه اسکلت سلولی غشای پلاسما بوسیله سرطان به‌وجود آمده‌اند. تشکیل زائده حباب مانند در بسیاری از فرایندهای سلولی از جمله نقل و انتقال سلولی، تقسیم سلولی و فشارهای فیزیکی و شیمیایی اهمیت زیادی دارد. (عکس: آن ویتسون)